Streng!

Diemerzeedijk, Amsterdam-IJburg, maart 2018

Al jaren vraag ik me af wat nu eigenlijk het verschil is tussen 'streng verboden toegang' en 'verboden toegang'. Is 'streng' een soort overtreffende trap van 'gewoon verboden toegang? Met als superlatief het - beetje archaïsche - 'ten strengste verboden toegang?

Ik vrees van niet. Ik komt mij voor dat de strengheid van zo'n bordje nogal eens vooral duidt op een door de tijd heen opgebouwde frustratie, dat mensen zich óndanks het 'verboden' toegang' tóch op het terrein blijven begeven. Een bordje als de wanhoopskreet dus uit drs. P's klassieker Heen en Weer, waarin passagiers ondanks de waarschuwing van de veerman 'Mensen, de boot is vo-hol' toch maar blijven toestromen. Met de kolkende ondergang als resultaat.

Intuïtief ga jin zo'n situatie als beheerder- al is het maar via zo'n bordje - steeds harder schreeuwen om te zorgen dat mensen toch écht naar je luisteren. Waarvan we inmiddels weten dat dát dus niet werkt. Juist niet, zou je bijna zeggen. Want krijgt u - net als ik - bij het zien van zo'n bordje vaak ook niet de neiging júist even aan de andere kant van de slagboom te kijken?