Audio Video

Trein, Zutphen

In deze trein worden niet alleen beeldopnames gemaakt, maar ook geluid. Om aan de informatieplicht richting reizigers te voldoen hebben ze daarom een plaatje op de deur geplakt van een microfoon. Ik kan me niet voorstellen dat de microfoon er ook echt zo uit ziet. Dit verwacht je eigenlijk meer in een karaoke-bar.

Fietspad voor mensen zonder hoofd

Seine-oever, Parijs

In Parijs willen ze meer fietsen en minder auto's. Daarom mag je op een aparte strook op het asfalt die je deelt met de stadsbussen. Maar er zijn ook trottoirs waar een deel voor fietsers is gereserveerd. Dat kan je zien aan de groene plaatjes die op de tegels zijn geplakt. Briljant idee, want de meeste mensen kijken niet omhoog naar verkeersborden op twee meter hoogte, maar een paar meter voor zich uit op de grond.

Maar waar voeten en fietsbanden het trottoir gebruiken is ook sprake van slijtage. En dan blijft er niet veel over van het mooie plaatje. Voetgangers trekken zich er in elk geval niks meer van aan, zo heb ik aan den lijve ondervonden.

Fietsen welke

Uithof, Utrecht

Ik ben dol op dit soort taalgebruik op borden: 'Fietsen welke ...' is eigenlijk gewoon hetzelfde als 'Fietsen die ...' Maar handhavers die indruk willen maken gebruiken wel vaker dit soort streng klinkende taal.

Als ze dat dan ook nog eens in zo'n sierlijk lettertype doen, heb je me. Hier zal ik mijn heerenrijwiel niet plaatsen: ik wend mij gezwind tot de daartoe bestemde stalling.

Hé fietser

Groningen (foto: Denise Humalda)

Bij communicatie gaat het altijd om twee zaken: de boodschap en de doelgroep. Dat is hier mooi gecombineerd: een informele aanspreekvorm die duidelijk maakt voor wie het bord bedoeld is. En een duidelijke boodschap. Als je naar het Centrum of het Hoofdstation wilt, kan je maar beter rechtsaf slaan.

Deze foto kregen we gemaild van Menno van Duinen (dank!). Omroep Organisatie Groningen schreef er een stukje over op hun website.

De gemeente informeert u: snelheidscontroles

Ergens in Frankrijk

De gemeente informeert u: snelheidscontroles. Let vooral op het feit dat er een extra bord is opgehangen boven het eigenlijke bord. Dat laat zien dat dit een bewuste keuze is. Waarom? Ik kan me niet voorstellen dat automobilisten anders zouden denken dat een buurtbewoner een eigen flitspaal zou hebben neergezet.

Wat is het fotograferen van bordjes toch een onuitputtelijke bron van inspiratie en verwondering. Je raakt nooit uitgekeken.

Snel gezien, snel gejat

Amstel Station, Amsterdam

Het klinkt op het eerste gezicht heel logisch: 'Snel gezien, snel gejat'. Maar in tweede instantie vind ik het toch raar. Wat doet het ertoe of iemand mijn mobieltje of portemonnee snel kan zien? Een beetje straatrover heeft toch de tijd om even rustig rond te kijken naar een geschikt doelwit?

Wat ik dan weer wel heel goed vind aan dit 'bord' is dat het op de stoeptegels is geschilderd. Want als reizigers het station uitkomen kijken ze maar naar één ding: hun mobieltje. En dus zullen ze een bord op een paal niet zien, terwijl ze dit plakkaat op de grond wel snel zullen zien; al was het maar omdat je denkt dat je erover zult struikelen.

Grappig is trouwens dat dit 'bord' een variant is op het BangBord waar we dit blog ooit mee begonnen.

'Iedereen verdient een veilig gevoel'

Herengracht, Amsterdam

Hier is cameratoezicht met 'externe beeldopslag'. Dat is op zich al bijzonder om te vermelden, maar het bordje wordt helemaal opvallend door de uitsmijter: 'Iedereen verdient een veilig gevoel'.

Wie wordt er bedoeld met dat 'iedereen'? De inbrekers? Mensen die geen cameratoezicht kunnen betalen?