De ducktest is een handig hulpmiddel om in het dagelijks leven snel te doorzien wat je voor je hebt:
if it looks like a duck, swims like a duck, and quacks like a duck, then it is problably is a duck'.
Die vuistregel werkt vrijwel altijd. In ons verkeer alleen steeds minder. Kijk maar hier:
het ziet eruit als een fietspad, het wordt gebruikt als een
fietspad en in het wegdek ligt om de tien meter een symbooltje waarmee we in Nederland een fietspad aangeven.
Een fietspad dus, zou je zeggen. Maar nee: een "voetgangerszone, waar fietsen is toegestaan op de rijloper". Op de wat, zegt u? De rijloper? Is dat een nieuw schaakstuk? Een onderdeel van de verplichte kür van Anky van Grunsven? Niets van dat al. Het is newspeak uit de wereld van bureaucratisch-verkeerskundigen.
Dit construct is kennelijk het resultaat van het jarenlang getouwtrek tussen Rijksmuseum, stadsdeel Zuid en fietsersbonden over het al dan niet onder het museum mogen doorfietsen. Een voetpad met rijloper...... Vooral een verstandssloper, als je het mij vraagt. Want hebben al die fietsers - de ducktest indachtig - nu door dat ze niet op een fietspad rijden maar in een voetgangersgebied? En dat zij – zo vermoed ik althans - voorrang moeten verlenen aan voetgangers? Denk ’t niet.
Vast geen toeval dat het kantoor van één van 's lands bekendste letselschadeadvocaten nog geen honderd meter verderop staat. Dat kan je na een aanrijding zelfs nog kruipend halen. Omdat het hier vooral Amsterdamse fietsers zijn die met zich-van-geen- kwaad-en-geen-fiets-bewuste-toeristen in aanvaring komen, heb je meteen een letselschadezaak met internationale dimensies. En tja, zo weet een kind: da's dubbel tarief. Met dank aan de rijloper.
