 |
| Amsterdam Centraal Station, januari 2018 |
Opeens stonden ze er, keurig in het gelid. Achter het Centraal Station in Amsterdam. Bord na bord, met één en dezelfde boodschap: ‘vanaf 22 januari niet meer parkeren hier, niet meer parkeren hier, niet meer parkeren hier…..(37x)’.
Beetje raar toch, zoveel borden, bedacht (ook) een
journalist van het Parool bij het zien van eenzelfde serie borden, nu aan de
andere kant van het station. “Dat moet echt zo”, bezwoer de gemeente
Amsterdam, “anders is het niet rechtsgeldig”. Ik kan het me nauwelijks voorstellen,
maar laten we het voor het gemak maar even aannemen.
Nou heeft de gemeente Amsterdam niet zolang geleden héél
veel werk gemaakt van het maken van deze parkeerplekken. Zo zou het fietsparkeren
op deze extreem drukke locatie een beetje ordelijker gaan verlopen. En een tijdlang was dat ook zeker het geval. Onbewust ging ik
er dan ook vanuit dat bij het opheffen van déze parkeerplekken wel een alternatief
geregeld zou zijn. Of dat er tenminste een verwijzing zou staan naar waar je als fietser tijdens
de werkzaamheden dan wél je fiets zou kunnen neerzetten. Al was het maar met één bordje.
Maar helaas, zo bleek op de aangekondigde datum, toen de fietsenrekken werden weggehaald. Dus kregen de borden die er wél stonden nu onbedoeld een tweede boodschap. ‘U zoekt het verder maar uit, zoekt het maar uit, zoekt het maar uit ….(37 x)’.
Onlangs viel in de media te lezen dat Amsterdam (o schaamte) niet behoorde tot de 100 beste fietssteden van Nederland. Tja, hoe zou dat nou toch komen?
Maar helaas, zo bleek op de aangekondigde datum, toen de fietsenrekken werden weggehaald. Dus kregen de borden die er wél stonden nu onbedoeld een tweede boodschap. ‘U zoekt het verder maar uit, zoekt het maar uit, zoekt het maar uit ….(37 x)’.
Onlangs viel in de media te lezen dat Amsterdam (o schaamte) niet behoorde tot de 100 beste fietssteden van Nederland. Tja, hoe zou dat nou toch komen?
