Brigantijnkade, Amsterdam, augustus 2016 |
"Nou", zegt de aannemer die hier aan de slag is: "ik heb het stadsdeel nu al 20 keer gebeld om te melden dat er er geen jota van de bebording en de routes klopt, maar helaas leidt dat niet tot actie". Wat later maar eens een paar gemeentelijk handhavers aangesproken die in de buurt lopen te surveilleren. "Oei", zeggen die, "hier klopt inderdaad niks van. We gaan het doorgeven. Maar kritiek leveren op de eigen collega's......dat ligt altijd wat gevoelig, dus we moeten even afwachten wat dat oplevert." 'Niets', zo weten we weer een aantal dagen later: het bordenwoud rond deze bouwplaats staat er nog even kreupel als voorheen.
'Kritiek-resistente bebording', heet dit ongetwijfeld in het jargon van de institutionele bordenplaatsers. En dat zal vast z'n voordelen hebben, vooral in termen van kostenbesparing en ambtelijke vakantierust. Maar burgers die hier dagelijks mee te maken hebben duiden het ongetwijfeld wat minder genuanceerd. Als klassiek gevalletje van bord-voor-de-kop?